هوالجمیل

نیایش ملاصدرا در نماز باران (در سریال روشن تر از خاموشی)

بانوی مهربان من، سارا

کنار فرات نشستگان، قدر آب چه دانند

برای بنده مؤمن هیچ چیز ناگوارتر از آن نیست که شایسته رنج‌هائی که می‌برد نباشد.

لحظه اوج و طیران روح، آن لحظه‌ئی نیست که همه چیز بر وفق مراد است.

ایمان عاشقانه آنی نیست که در کنار مائده‌های رنگ به رنگ و چشمه‌های خنک و گوارا مَلِک میخورد.

و این را بدان ، ملکوت نصیبی است برای آن کس که از رنجی بزرگ نصیب برده.

********

کلام ملا صدرا هنگام دیدن روستای سبز در دل کویر و فریاد عاشقانه او که تکرار یکی از مزامیر حضرت داوود است.

حق با اون پیرمرد مرموز بود، مثل یه یاقوت سبز در انگشتر کویر.

صدای نی اون چوپونو رو میشنفی، انگار یه نغمه‌ی ملکوتیه، نی داوود نبی رو تداعی میکنه و او نیایش جگرسوز داوودی رو:::

:: من به روی زمین غریبم، عشق خودت را از من دریغ مدار.....